Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych + przepisy + wizualizacje.

wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych

Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych to zbiór specjalistycznych sprzętów, które zapewniają bezpieczne i wygodne korzystanie z pomieszczeń sanitarnych. Z tego artykułu dowiesz się jak powinna wyglądać łazienka bez barier oraz jakie przepisy normują proces ich projektowania.

Łazienka dla niepełnosprawnych – wymagania prawa budowlanego.

Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych, ale także proces zamysłu, projektu i budowy jest unormowany wieloma przepisami, normami i wytycznymi. W poszukiwaniu informacji na temat wymagań jakie musi spełniać to przedsięwzięcie trafiamy na wiele źródeł i wytycznych, które pochodzą zarówno z przepisów krajowych jak i międzynarodowych. Jednak jakie przepisy dotyczące projektowania i budowy pomieszczeń sanitarnych dla osób z niepełnosprawnością musimy przestrzegać bezwzględnie? A jakie możemy traktować jako praktyczne porady?

Obowiązujące przepisy.

Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych oraz jej wymiarowanie jest unormowane przede wszystkim Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z roku 2002, nr, 75, poz. 690 ze zm).

W rozdziale 6 rozporządzenia są jasne wytyczne jak powinna być zaprojektowana łazienka dla osób niepełnosprawnych.

§ 86. 1. W budynku, na kondygnacjach dostępnych dla osób niepełnosprawnych, co najmniej jedno z ogólnodostępnych pomieszczeń higienicznosanitarnych powinno być przystosowane dla tych osób przez:

  1.  zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach co najmniej 1,5 m x 1,5 m,
  2.  stosowanie w tych pomieszczeniach i na trasie dojazdu do nich drzwi bez progów,
  3.  zainstalowanie odpowiednio przystosowanej, co najmniej jednej miski ustępowej i umywalki, a także jednego natrysku, jeżeli ze względu na przeznaczenie przewiduje się w budynku takie urządzenia,
  4.  zainstalowanie uchwytów ułatwiających korzystanie z urządzeń higienicznosanitarnych.

2. Dopuszcza się stosowanie pojedynczego ustępu dla osób niepełnosprawnych bez przedsionka oddzielającego od komunikacji ogólnej.

Cała treść rozporządzenia Ministra Infrastruktury do przeczytania tutaj.

Drugim obowiązującym przepisem jest: Ustawa – Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. (t. jedn. Dz.U. z roku
2013, nr 1409 ze zm).

Ustawa – Prawo Budowlane do pobrania i przeczytania dostępna tutaj.

Wytyczne uzupełniające do obowiązujących przepisów.

W niektórych artykułach dostępnych w internecie możemy znaleźć szereg innych przepisów, których rzekomo równie bezwzględnie musimy przestrzegać. Np. wytyczne: BS 8300:2001 Design of buildings and their approaches to meet the needs of disabled people – Code of practice. Które są już nieaktualne, a obowiązują w przepisach budowlanych jedynie dla Anglii, Walii i Szkocji.

Również nieaktualna norma PN-B-01058:1988 zawierająca wymagania wymiarowania i odległości między elementami wyposażenia przy projektowaniu nowych i modernizacji pomieszczeń sanitarnych dla budynków mieszkalnych.

Jest jeszcze rezolucja ONZ z dnia 20 grudnia 1993 r. nr. 48/96, która nosi tytuł „Standardowe Zasady Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych”.

Są również pewne prawa, które przyszły do nas razem z Unią Europejską. Są one jednak nie tyle przepisami, co wytycznymi, zaleceniami i opisami strategii promocji wyrównywania szans dla osób niepełnosprawnych. Na przykład Odnowione zobowiązanie do budowania Europy bez barier z dnia 15 listopada 2010 roku. Lub rezolucja ResAP(2001)1 dotycząca wprowadzenia zasad uniwersalnego projektowania do programów nauczania wszystkich zawodów związanych z tworzeniem środowiska budowlanego.

Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych – wymiary, dobre praktyki.

Na przykładzie projektu łazienki publicznej, który nasza projektantka stworzyła specjalnie na potrzeby tego artykułu, omówimy poszczególne strefy łazienki przystosowanej dla osób niepełnosprawnych. Wraz z podaniem wymaganych wymiarów, odstępów i elementów wyposażenia specjalistycznego. Pokażemy wam jak powinna wyglądać przepisowa łazienka dla osób niepełnosprawnych.

Strefa toaletowa.

Do najważniejszych cech jakimi powinna się charakteryzować strefa WC jest przede wszystkim ustalenie minimalnego pola manewrowego, które powinno wynosić 150×150 cm. Jest to miejsce wydzielone na swobodne poruszanie się na wózku inwalidzkim. Powinien być zachowany odstęp od muszli sedesowej wynoszący 95 cm, aby można było podjechać wózkiem równolegle do ustępu. Uchwyty bezpieczeństwa powinny być po obu stronach muszli. Przynajmniej jeden (ten od strony z pozostawionym miejscem 95 cm) powinien być podnoszony. Uchwyty powinny być zamontowane na wysokości 70 – 80 cm, a odległość między nimi powinna wynosić nie mniej, niż 70 cm. (rys. 1)

rys. 1 – prawidłowe wymiarowanie strefy WC.

Strefa umywalki.

W łazience dla osób niepełnosprawnych ważne jest osadzenie umywalki na odpowiedniej wysokości wynoszącej nie więcej, niż 80 cm. Standardowa szerokość umywalki w tej specyfikacji pomieszczenia to 60 cm. Nad umywalką powinno znajdować się uchylne lustro, które umożliwia przejrzenie się w nim osobom na wózku inwalidzkim. Lustro należy zamontować na wysokości nie wyższej niż 100 cm. Należy również zamontować niezbędne uchwyty. Na wysokości nie niższej niż 80-85 cm. Ich głębokość powinna wynosić od 50 do 80 cm. A ich odległość od krawędzi umywalki nie powinna być mniejsza niż 10 cm. Nie powinno się montować umywalek nakładanych na szafki, ani stawianych na „nodze”. Pod umywalką musi być bowiem miejsce na wjechanie wózkiem inwalidzkim. (rys. 2)

rys. 2 – prawidłowe wymiarowanie strefy umywalkowej.

Strefa prysznicowa.

Minimalna przestrzeń jaka powinna być dostępna w miejscu wyznaczonym na natrysk bez zamkniętej kabiny, nie powinna być mniejsza niż 0,9 m². Samo miejsce nie powinno być na innym poziomie, niż pozostała przestrzeń łazienki. W naszym projekcie zrezygnowaliśmy z zastosowania brodzika, na rzecz odpływu liniowego zabudowanego pod płytkami. W tym przypadku powinny być zachowane spady o stopniu 1-2% w stronę odpływu. Powinno być umożliwione korzystanie z siedziska. Może ono być zamontowane na stałe, uchylne lub przenośne. W każdym przypadku powinno mieć wysokość 46-48 cm. Ważne jest stosowanie uchwytów na wysokości od 75 do 85 cm. Aby wizualnie oddzielić strefę prysznicową od innych stref można zamontować zasłonkę prysznicową. Powinna być ona zamontowana na wysokości 205 cm. (rys. 3)

rys. 3 – prawidłowe wymiarowanie strefy prysznicowej.

Strefa wejścia.

Drzwi wejściowe w łazience dla niepełnosprawnych powinny mieć szerokość nie mniejszą niż 90 cm, ale nie większą, niż 100 cm. Ponieważ zbyt duża szerokość drzwi wejściowych przekłada się bezpośrednio na ich ciężar, a tym samym trudność w ich otwieraniu. Dla swobodnego wjazdu do łazienki nie powinno się stosować żadnych progów, ani spadów w drzwiach. Klamki w drzwiach wejściowych montujemy na wysokości od 80 do 120 cm. Jednocześnie powinny się stosunkowo łatwo otwierać przy pomocy jednej ręki. Należy wykluczyć montaż klamek, przy których wymagany jest okrężny ruch nadgarstka lub wymagające silnego nacisku. (rys. 4)

rys. 4 – prawidłowe wymiarowanie strefy wejściowej.

Minimalne pole manewrowe.

Projekt łazienki dla niepełnosprawnych wymaga, aby uwzględnić minimalne pole manewrowe, w którym swobodnie może poruszać się osoba na wózku inwalidzkim. W każdej łazience powinno być miejsce o szerokości 150 cm na 150 cm. W strefie umywalkowej należy zachować miejsce o szerokości 120 cm i głębokości (czyli odległości od umywalki) 90 cm. Natomiast w strefie prysznicowej trzeba zachować minimum 90 cm², dla prysznica otwartego. (rys. 5)

rys. 5 – minimalne pole manewrowe w łazience dla niepełnosprawnych.

Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych a kwestia dofinansowań.

Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych umożliwia otrzymanie dofinansowań nawet do 95% kosztów modernizacji i przebudowy pomieszczeń oraz najbliższej okolicy w celu likwidacji barier architektonicznych. Dofinansowanie można wykorzystać na wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych, w szczególności na dostosowanie wanny dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Ale również możliwe jest wykorzystanie pozyskanych pieniędzy na dostosowanie podjazdów, montowanie specjalistycznych wind oraz innych działań, które zlikwidują barierę swobodnego poruszania się osobom niepełnosprawnym.

Organy, które są uprawnione do wydawania wniosków o dofinansowania w najbliższej okolicy:

PCPR Kłobuck.
PCPR częstochowa.
Może chcesz dowiedzieć się jak dokładnie zmierzyć deskę sedesową? Ułatwi to jej zakup.
lub zainteresują cię przepisy prawne, które wprowadza uchwała antysmogowa dla województwa śląskiego.

6 thoughts on “Wyposażenie łazienki dla niepełnosprawnych + przepisy + wizualizacje.

  1. Matkapolka Reply

    Dziękuję za ten artykuł, szukałam informacji na ten temat bo niedługo przede mną właśnie przystosowanie łazienki dla starszej osoby, dokładnie mamy. Tutaj mam kawe na ławe. Bo nie będę czytać wszystkich przepisów przecież. I chociaż instalator powinien znac te wszystkie prawa itp to nie zaszkodzi miec taką wiedzę, żeby nie było potem problemów. 🙂

    • aquatro.2017 Post authorReply

      Cieszymy się, że nasz artykuł okazał się pomocny. Wiadomo, posiadanie takiej wiedzy na pewno nie zaszkodzi, a może tylko przynieść korzyść.

  2. manus1 Reply

    a co jest jeśli spółdzielnia utrudnia adaptacje starej łazienki ,zasłaniając sie przepisami budowlanymi ,a udzielenie zgody warunkuje wykonaniem projektu budowlanego (co wiąże się z dużymi kosztami )

    • aquatro.2017 Post authorReply

      to niestety już są kwestie prawne. (nie zawsze sprawiedliwe wobec obywatela)

  3. anndac Reply

    Witam serdecznie 🙂 projektant w dokumentacji naniósł tylko po jednym uchwycie przy każdym urządzeniu (umywalka, kompakt). Czy jest to zgodne z przepisami? Ponieważ w artykule zostało zawarte „Uchwyty bezpieczeństwa powinny być po obu stronach muszli.” Jednakże chciałabym się dowiedzieć, czy któryś z przepisów o tym mówi.

    • aquatro.2017 Post authorReply

      W artykule podaliśmy linki do obowiązujących przepisów, zachęcamy do zagłębienia się w tekstach. Jednak dobrą praktyką jest montowanie uchwytów po obu stronach ze względów praktycznych. (łatwiej jest się podciągnąć na dwóch uchwytach, niż cały ciężar ciała opierać na jednym uchwycie).

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *